Budynek naszej szkoły stanął ponad sto lat temu w centrum miasta, jednak przy cichej ulicy, jaką do dzisiaj pozostała obecna Bohaterów Warszawy. Do wojny mieściło się tutaj katolickie gimnazjum dla chłopców. Tuż przed wojną i w czasie działań wojennych w latach 1939-1945 mieściły się tu koszary wojskowe, a w obiekcie stojącym obok znajdowała się stajnia wojskowa. Ponoć, gdy zbliżał się front, koszary zostały zamienione czasowo na szpital dla rannych. Zapewne dlatego nasza szkoła ma swoją duszę...
Po wojnie w 1945 roku zaczęła się jej „kariera” naukowa, a
debiut nastąpił już w roku szkolnym 1945/46. Szkoła Podstawowa nr 1
była jedną z dwóch pełnych szkół w mieście – z pełnym cyklem
kształcenia od klasy I do VII. Inauguracja tego pamiętnego roku
szkolnego nastąpiła 4 września 1945 roku. Kierownikiem szkoły był wtedy
Bolesław Maciejewski. W ławkach zasiadło 324 uczniów w sześciu izbach
lekcyjnych.
60 lat w dziejach szkoły to okres bardzo długi. Kilkakrotnie w ciągu tych lat dokonywano reformy szkolnictwa, co skutkowało nowymi formami i metodami pracy dydaktyczno-wychowawczo-opiekuńczej, którą zapełniano nowymi treściami, zgodnie z duchem zmieniających się czasów, bo wiadomo, że kształcenie powinno współgrać z rzeczywistością istniejącą poza murami szkoły.
Zmieniała się także baza szkoły - powstały nowe gabinety i pracownie. Polepszały się warunki nauki i pracy – już na jedną izbę nie przypadało ponad pięćdziesięciu uczniów tak, jak na początku. Jako ciekawostkę należy podać, że chyba najcięższy pod tym względem był rok szkolny 1947/48, gdy na jedną izbę w szkole przypadało 81,1 uczniów. Dopiero w 1948 roku sytuacja ta poprawiła się w związku z otwarciem nowej placówki.
W 1954 roku
przeprowadzono remont placówki, a od 1966 roku została wprowadzona
klasa ósma. W tym roku szkoła miała już specjalistyczne pracownie:
fizyczno-chemiczną, biologiczną, zajęć technicznych dla chłopców,
geograficzną i historyczną, a od 1967 roku – gabinet języka polskiego,
matematyki oraz wychowania muzycznego.
13 września 1979 roku zapadły decyzje o kapitalnym remoncie szkoły. Prace remontowe trwały cztery lata. Wnętrze budynku zostało prawie całkowicie zmienione, dobudowano także czwarte piętro.
Remont bardzo odmienił oblicze szkoły. Gdy 17 października 1983 roku wznowiono zajęcia, placówka miała 23 izby szkolne, w tym sześć klasopracowni i 17 pracowni przedmiotowych.
27
maja 1973 roku w czasie uroczystości nadano szkole imię gen. Karola
Świerczewskiego.
We wrześniu1982 roku przeszli na emeryturę obaj zasłużeni dyrektorzy po ponad dwudziestoletniej służbie – Ferdynand Kupka i Karol Cholewa. Od 1982 roku funkcję tę pełnił pan Piotr Haczek. W ciągu swojej sześcioletniej kadencji przyczynił się do dalszego rozwoju i reformy szkoły. Od 24 czerwca 1988 roku funkcję dyrektora pełni pani Teresa Sordyl. To także nowa epoka w dziejach placówki, której poświęcamy więcej miejsca w całym naszym wydawnictwie…
Należy jeszcze wspomnieć, że w roku szkolnym 1990/91 część naszych uczniów przeszła do nowo otwartej Szkoły Podstawowej nr 12. W tym też roku do szkół powróciło nauczanie religii, a do klas piątych wprowadzono naukę języka angielskiego.
Dyrektorzy SP nr 1:
